Adres

ul. Jana Matejki 4,
43-603 Jaworzno

Telefon

32 704 34 15

Badania hormonalne

Pierwszym krokiem w diagnostyce niepłodności kobiecej jest ocena funkcjonowania układu hormonalnego i wykonanie podstawowych oznaczeń hormonalnych.

Dzięki oznaczeniu hormonów odpowiedzialnych za prawidłowy przebieg owulacji takich jak: FSH, LH, estradiol, progesteron i prolaktyna możliwe jest zdiagnozowanie niepłodności wynikającej z zaburzeń hormonalnych.

Kolejnym krokiem jest oznaczenie hormonów i przeciwciał odpowiadających za prawidłowe funkcjonowanie tarczycy: TSH, FT3, FT4, anty-TPO

Jednocześnie najistotniejszym parametrem jest ocena rezerwy jajnikowej, poprzez oznaczenie poziomu AMH, która określa „zegar biologiczny kobiety” czyli potencjał rozrodczy kobiety.  

Jak przygotować się do badania?

Badania hormonalne najlepiej wykonać na czczo:

-FSH, LH, Estradiol między 3. a 5. dniem cyklu

-Progesteron 21dzień cyklu (lub 7dni po owulacji)

– Prolaktyna – Bezpośrednio przed pobraniem krwi należy unikać wysiłku (np. joggingu), stresu, stosunków płciowych, które mogą spowodować kilkudziesięcioprocentowy wzrost stężenia prolaktyny

– AMH niezależnie od dnia cyklu oraz pory dnia (badania nie trzeba wykonywać na czczo)

Badanie USG

Ginekologiczne badanie ultrasonograficzne pozwala na określenie ilości potencjalnych pęcherzyków w jajnikach a także zdiagnozowanie patologii jak torbiele, endometrioza czy nieprawidłowości anatomiczne w zakresie narządu rodnego dzięki technice 3D, które mogą utrudniać czy uniemożliwiać zajście w ciąże. USG służy także do monitorowania cyklu – czyli oceny wzrostu pęcherzyka owulacyjnego oraz potwierdzenia owulacji poprzez stwierdzenie obecności ciałka żółtego. 

Podczas stymulacji do procedury in vitro lub inseminacji badanie USG jest wykonywane w określonych dniach cyklu. Oceniamy wtedy ilość, wielkość oraz tor wzrostu pęcherzyków. Takie postępowanie jest niezbędne do ewentualnej modyfikacji leczenia oraz ustalenia indywidualnego, najbardziej optymalnego terminu punkcji lub inseminacji.

Dzięki możliwościom, jakie daje nam to badanie, możemy monitorować ultrasonograficznie przebieg ciąży.

Badanie drożności jajowodów

Jajowody są strukturą anatomiczną łączącą jamę macicy z jajnikami. To miejsce, w którym odbywa się zapłodnienie i pierwsze kilka dni życia zarodka. Ich drożność jest niezbędna do zaistnienia ciąży.

Niedrożność jednego jajowodu skutkuje obniżeniem płodności, natomiast w przypadku niedrożnych obu jajowodów całkowitą niepłodnością.

Na drożność jajowodów mogą wpływać między innymi:

  • przebyte infekcje w obrębie miednicy mniejszej
  • przebyte operacje w obrębie jamy brzusznej i miednicy
  • endometrioza,
  • przebyta ciąża jajowodowa

Jakie są techniki badania drożności jajowodów?

Do badania drożności jajowodów można wykorzystać sonohisterosalpingografię z użyciem kontrastu w postaci soli (tzw. Hydrotubacja) lub pianki kontrastującej ExemFoam a także technikę HSG – histerosalpingografię, podczas której  podaje się jodowy środek kontrastowy wykonuje się zdjęcie RTG. 

W sytuacji, gdy jajowody są niedrożne, środek cieniujący nie przepływa przez nie do jamy otrzewnej.

Badanie drożności jajowodów pozwala również na zdiagnozowanie zmian w jamie macicy takich jak polipy czy mięśniaki podśluzówkowe.

Jak przygotować się do badania?

Na dwa dni przed badaniem należy powstrzymać się od współżycia. Badanie wykonywane jest w pierwszej fazie cyklu, najczęściej pomiędzy 8-11 dniem cyklu.

Przed badaniem należy dostarczyć aktualne prawidłowe wyniki badań:

  • cytologia ważna do 12 miesięcy
  • wymaz z kanału szyjki w kierunku Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium,Ureaplasma urealyticum/Ureaplasma parvum met. real time PCR, jakościowo
  • wymaz bakteriologiczno-grzybiczy z pochwy

Przed badaniem wymazów i cytologii nie należy stosować globulek dopochwowych oraz współżyć przez 48 godzin wcześniej.

Gynecologist holding transvaginal ultrasound wand to exam woman

Jak przebiega badanie drożności jajowodów?

Badanie składa się z dwóch etapów. W pierwszym etapie do szyjki macicy zakładany jest specjalny cewnik. Następnie w drugim etapie wykonywane jest badanie USG, a przez cewnik do macicy podawany jest kontrast – sól fizjologiczna 0,9% NaCl lub specjalna pianka ExemFoam®. Wynik Pacjentka otrzymuje natychmiast po badaniu

Jakie mogą wystąpić powikłania?

  • stan zapalny przydatków,
  • infekcja dróg moczowych,
  • krwawienie lub plamienie.

Należy jednak podkreślić, że badanie jest wyjątkowo bezpieczne, a powikłania zdarzają się niezwykle rzadko.

W przypadku stwierdzenia niedrożności jajowodów, leczeniem jest zapłodnienie pozaustrojowe in vitro.

Wskazania do badania

Badanie drożności jajowodów powinno być przeprowadzone u każdej pary starającej się o ciążę, u której zdiagnozowano niepłodność, tj.:

  • po roku współżycia bez zabezpieczenia w przypadku kobiet poniżej 35. roku życia;
  • po 6 miesiącach starań powyżej 35. r.ż.
  • niezwłocznie po zadeklarowaniu starań prokreacyjnych u kobiety powyżej 40. r.ż.

Biopsja endometrium

Zabieg polega na pobraniu fragmentu błony śluzowej macicy (endometrium) przy pomocy specjalnej pipety aspiracyjnej tzw. Endorette.

Zabieg może być wykonywany w znieczuleniu miejscowym lub bez znieczulenia. Czas trwania biopsji endometrium to 5-10 minut. Zabieg przeprowadzany jest na sali zabiegowej lub w gabinecie ginekologicznym, w pozycji jak do badania ginekologicznego. Po założeniu wziernika do pochwy lekarz wprowadza do macicy przez szyjkę specjalne narzędzie, które na zasadzie podciśnienia aspiruje fragment błony śluzowej macicy, co skutkuje uzyskaniem materiału do badania i tzw. kontrolowanym uszkodzeniem endometrium.

Jaki jest cel wykonywania biopsji endometrium?

  • Diagnostyczny
    • Pozwala uzyskać wynik badania histopatologicznego mogący świadczyć o nieprawidłowym rozroście endometrium lub o stanie zapalnym tej części macicy
  • Terapeutyczny
    • Zabieg może zwiększać skuteczność implantacji zarodka w przypadku procedury zapłodnienia pozaustrojowego IVF-ICSI.

Jak przygotować się do biopsji endometrium?

Badanie wykonuje się w II fazie cyklu, ok. 14 – 20 dnia cyklu, w przypadku przygotowania do procedury zapłodnienia pozaustrojowego – w cyklu poprzedzającym transfer zarodka.

Przed wykonaniem badania konieczne jest dostarczenie wyników wymazów z pochwy i szyjki macicy w kierunku bakterii, grzybów, a także infekcji specyficznych: Mycoplasma, Ureaplasma i Chlamydia. Konieczny jest również prawidłowy wynik cytologii. Przed badaniem powinno się wykluczyć ciążę poprzez wykonanie testu ciążowego betaHCG z krwi.

Wskazania do badania:

Zabieg jest rekomendowany Pacjentkom 

  • z nawracającymi zaburzeniami implantacji (RIF), Pacjentkom 
  • z niepłodnością idiopatyczną (niewyjaśnioną) oraz
  • z zaburzeniami wzrostu endometrium (cienkie endometrium).

Jakie mogą wystąpić powikłania podczas biopsji endometrium?

Powikłania tego zabiegu są niezwykle rzadkie i mogą obejmować: przebicie mięśnia macicy, infekcję wewnątrzmaciczną, krwawienie, powstawanie zrostów wewnątrzmacicznych. Zabieg jest bardzo bezpieczny i należy do grupy zabiegów o najmniejszym odsetku powikłań ze wszystkich zabiegów wykonywanych w ginekologii i położnictwie.

Histeroskopia

Histeroskopia jest zabiegiem ginekologicznym, który polega na wprowadzeniu kamerki do jamy macicy, co umożliwia bezpośrednią ocenę jamy macicy – jej wielkość, kształt, strukturę endometrium, a także ocenę  ujść jajowodowych. W trakcie histeroskopii można pobrać wycinki endometrium do badań immunohistochemicznych w kierunku obecności komórek zapalnych, co świadczy o przewlekłym zapaleniu endometrium a także można wykonać scratching endometrium – w niektórych przypadkach konieczny do transferu zarodka. 

Jak przygotować się do badania histeroskopii?

Na dwa dni przed badaniem należy powstrzymać się od współżycia. Badanie wykonywane jest w pierwszej fazie cyklu, najczęściej między 8-11 dniem cyklu.

Przed badaniem należy dostarczyć aktualne prawidłowe wyniki badań:

  • cytologia ważna do 12 miesięcy
  • wymaz z kanału szyjki w kierunku Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium,Ureaplasma urealyticum/Ureaplasma parvum met. real time PCR, jakościowo
  • wymaz bakteriologiczno-grzybiczy z pochwy

Przed badaniem wymazów i cytologii nie należy stosować globulek dopochwowych oraz współżyć przez 48 godzin wcześniej.

Wskazania do histeroskopii

Histeroskopia służy jako narzędzie diagnostyczne i lecznicze w: 

  • niepłodności o niewyjaśnionej przyczynie
  • nawracających poronieniach
  • nawracających niepowodzeniach implantacji 
  • nieprawidłowych krwawieniach macicznych
  • podejrzeniu zmian wewnątrz macicy, takich jak mięśniaki lub polipy endometrialne,
  • podejrzeniu wad wrodzonych macicy, takich jak przegroda macicy,
  • podejrzeniu patologii endometrium – np. przewlekłego stanu zapalnego.

Jakie mogą wystąpić powikłania podczas histeroskopii?

  • stan zapalny przydatków,
  • infekcja dróg moczowych,
  • krwawienie lub plamienie.


Może także się zdarzyć przebicie mięśnia macicy wymagające wykonania laparoskopii lub nawet otwarcia jamy brzusznej i zeszycia perforacji. Należy jednak podkreślić, że histeroskopia jest wyjątkowo bezpieczna, a powikłania zdarzają się niezwykle rzadko.

Jak przebiega histeroskopia?

Zabieg jest wykonywany w pozycji jak do badania ginekologicznego. Po zastosowaniu znieczulenia, lekarz wprowadza histeroskop do macicy (po ewentualnym rozszerzeniu kanału szyjki macicy). W trakcie zabiegu do macicy podawane jest medium, które umożliwia wizualizację jej wnętrza. Po uwidocznieniu jamy macicy możliwe jest usunięcie zmian patologicznych lub pobranie materiału do badań dodatkowych.

Laparoskopia

Laparoskopia jest metodą operacyjną, polegającą na wprowadzeniu narzędzi laparoskopowych (kamera i troakary) do jamy brzusznej przez około centymetrowe otwory i dokładnym uwidocznieniu narządów miednicy mniejszej (macica, przydatki).

Laparoskopię możemy podzielić na:

  • diagnostyczną:
    – obrazowanie narządów jamy brzusznej i miednicy mniejszej
    – sprawdzenie drożności jajowodów
    – w przypadkach idiopatycznej niepłodności
    – diagnostyka endometriozy
  • leczniczą:
    – wyłuszczanie torbieli jajników
    – usuwanie mięśniaków macicy (miomektomia)

   – usuwanie ognisk endometriozy
– uwalnianie zrostów (najczęściej pozapalnych lub pooperacyjnych)

Jakie mogą wystąpić powikłania podczas laparoskopii?

  • krwawienie do jamy otrzewnowej
  • uszkodzenie narządów podczas wprowadzania narzędzi laparoskopowych
  • wytworzenie się odmy podskórnej
  • konieczność konwersji do laparotomii

W medycynie nie istnieją zabiegi nieobarczone ryzykiem powikłań. Należy jednak pamiętać, że powikłania zdarzają się rzadko i zazwyczaj ich następstwa nie zagrażają zdrowiu i życiu Pacjentki.

Jak przebiega laparoskopia?

Zabieg laparoskopii wykonywany jest na sali operacyjnej. Pacjentka podczas zabiegu leży na specjalnym stole operacyjnym w pozycji na wznak. Po znieczuleniu ogólnym Pacjentki i przygotowaniu pola operacyjnego wykonywane są 1-centymetrowe nakłucia skóry w miejscach typowych dla laparoskopii, tj. pępek, nad lewym kolcem biodrowym, nad spojeniem łonowym oraz ewentualnie nad prawym kolcem biodrowym – w zależności od planowanego zakresu operacji. Przez nacięcia skóry do jamy otrzewnowej wprowadzane są narzędzia laparoskopowe (kamera, troakary). Do jamy otrzewnowej wprowadzany jest gaz, co ma na celu poprawę wizualizacji obrazu na monitorze. Po uwidocznieniu jajników i macicy oraz ewentualnych patologii wykonuje się odpowiednie procedury w zależności od wskazań do zabiegu Po zakończeniu operacji narzędzia laparoskopowe usuwane są z jamy otrzewnowej, a rany skóry zaszywane są szwami pojedynczymi.

Wskazania do laparoskopii

  • sprawdzenie drożności jajowodów
  • diagnostyka niepłodności
  • diagnostyka endometriozy
  • zespół bólowy miednicy mniejszej
  • usuwanie zrostów pozapalnych, pooperacyjnych
  • wyłuszczanie torbieli 
  • usuwanie ognisk endometriozy
  • usuwanie mięśniaków macicy

Jak przygotować się do laparoskopii?

W zależności od zakresu zabiegu wykonuje się go w określonej fazie cyklu – np. laparoskopię diagnostyczną przeprowadzaną w celu sprawdzania drożności jajowodów najlepiej jest wykonywać w pierwszej fazie cyklu miesiączkowego.

Przed przyjęciem na oddział ginekologiczny w celu przeprowadzenia operacji niezbędna jest wstępna kwalifikacja lekarza anestezjologa polegająca na badaniu fizykalnym oraz analizie aktualnych wyników badań.

Zabieg laparoskopii wykonywany jest zawsze na czczo (ostatni posiłek i przyjmowanie płynów do godz. 21:00 w dniu poprzedzającym zabieg). W dniu zabiegu, jeśli Pacjentka przyjmuje na stałe leki, należy je popić łykiem wody.

Masz pytania? Skontaktuj się z nami!

ZADZWOŃ LUB NAPISZ WIADOMOŚĆ, ODEZWIEMY SIĘ DO CIEBIE NAJSZYBCIEJ JAK TO TYLKO MOŻLIWE.